سيـماى انـبيا
قالَ واصِلُ بنُ عَطاء:
كانَ الْحَسَـنُ بْنُ عَـلىٍّ عليهماالسلام
عَلَيْهِ سيماءُ الاَْنْبِياءِ وَ بَهاءُ الْمُلُوكِ.
واصل بن عطاء گويد:
در امام حسن عليه السلام سيماى پيامبران
و شكوه و جلوه پادشاهان جمع بود.
سيماى پيامبرانه داشتن، بيشتر نشان دهنده بعد روحى و معنوى و شخصيت باطنى آن حضرت است و شكوه شاهانه داشتن، حشمت ظاهرى امام را مى رساند. بيشتر مردم در شخصيت شناسى به هيبت وشوكت ظاهرى افراد مى نگرند و آن را ملاك عظمت مى دانند. امام مجتبى عليه السلام هر دو جنبه را داشت. اين بود كه در دل و ذهن همگان جاى داشت.