راستگو و امانتدار
عَن أبى كهمسٍ قالَ:
قُلْتُ لاَِبى عَبْدِاللّه ِ عليه السلام: عَبْدُاللّه ِ بْنُ أَبى يَعْفُورٍ يُقـْرِؤُكَ السَّلامَ!
قالَ: عَلَيْكَ وَ عَلَيْهِ السَّلامُ اِذا أَتَيْتَ عَبْدَاللّه ِ فَاقْرَءْهُ السَّلامَ وَ قُلْ لَهُ:
ابى كهمس گويد:
به حضرت صادق عليه السلام عرض كردم: عبداللّه بن ابى يعفور بر شما درود فرستاد.
حضرت فرمود:
بر تو و بر او درود باد، وقتى پيش او رفتى سلام مرا به او برسان و بگو: جعفر بن محمد مى گفت:
نيك بنگر هر آن ويژگى كه باعث شد تا على عليه السلامبه آن مقام بلند نزد پيامبر خدا برسد. خود را ملازم آن خصلت نما. و يقين بدان هر مقامى كه على نزد پيامبر يافت تنها و تنها به خاطر راستگويى و امانتدارى بود.
معيار ارزش انسانها و ميزان مسلمانى «صدق» و «امانت» است. در روايات بسيارى آمده است كه به نماز و ركوع و سجود اشخاص نگاه نكنيد، بلكه بنگريد كه راستگويى و امانت دارى او چگونه است.