زوال و بقـاى نعمتها
عَنِ الباقِر عليه السلام قالَ: مَكتُوبٌ فِى التَّوراةِ:
اُشْكُرْ مَنْ اَنْعَمَ عَلَيْكَ وَ اَنْعِمْ عَلى مَنْ شَكَرَكَ ، فَاِنَّهُ لازَوالَ لِلنَّعْماءِ اِذا شُكِرَت وَ لابَقاءَ لَها اذا كفرَتْ، اَلْشُّكْرُ زِيادَةٌ فىِ النِّعَمِ وَ اَمانٌ مِنَ الْغِيَرِ.
امام باقر عليه السلام فرمود كه در تورات چنين نوشته است:
نسبت به كسى كه به تو نيكى مى كند سپاسگزارى كن و بر كسى كه سپاسگزار تو باشد، نيكى و احسان كن،
همانا اگر نعمتها سپاسگزارى شود، زايل نمى گردد و اگر ناسپاسى شود، پايدار نمى ماند.
سپاس و شكر ، موجب افزايش نعمتها و ايمنى از دگرگونى است.