ويـژگى غيـبت
عَنِ الْأمامِ الْحَسَنِ الْعَسْكَرىّ عليه السلام:
... أمـا إنَّ لَهُ غَيـْبَةٌ يُحارُ فيـهَا الْجاهِلُونَ،
وَ يَهْلِكُ فيهَا الْمُبطِلُونَ، وَ يُكَذِّبُ فيهَا الْوَقّاتُونَ،
ثُمَّ يَخْرُجُ فَكَأَنـّى أنْظُرُ اِلىَ الأَعْلامِ الْبيضِ
تَخْفِقُ فَوْقَ رَأسِهِ بِنَجَفِ الْكُـوفَةِ.
امام عسكرى عليه السلام فرمود:
حضرت مهدى عليه السلام داراى غيبتى است (طولانى) كه
نادانها در آن زمان متحير مى شوند،
اهل باطل در آن غيبت به هلاكت مى رسند
و وقت تعيين كنندگان دروغ مى گويند،
سپس ظهور و خروج مى كند،
گويا مى بينم پرچمهاى سفيدى را كه در نجفِ كوفه بالاى سر او به اهتزار در آمده است.
نكته : غيبت امام زمان يك «امتحان» است و عصر غيبت، تكليف شيعه را سنگين تر مى كند.