حديث و آيات: مقدمه
عَنْ أَبي جَعْفَرٍ عليه السلام قالَ:
... وَ قَدْ كانَ آدَمُ عليه السلام وَصّى هِبَةَ اللّه ِ أَنْ يَتَعاهَدَ هذِهِ الْوَصِيَّةَ عِنْدَ رَأْسِ كُلِّ سَنَةٍ فَيَكُونَ يَوْمَ عِيْدِهِم «يَوْمَ عَيْدٍلَهُمْ» فَيَتَعاهَدُونَ نُوحا وَ زَمانَهُ الَّذِى يَخْرُجُ فِيهِ.
امام باقر عليه السلام فرمود:
حضرت آدم عليه السلام پس از جنايت قابيل، به جانشين خود شيث هبه اللّه فرمود: ظلم همچنان گسترش مى يابد تا آنگه كه فرزندم نوح بيايد و به سبب نفرين او طوفانى برخيزد و همه ظالمين را نابود كند، و مؤمنان نجات يابند.)
آنگاه حضرت آدم به هبه اللّه وصيت كرد كه اين مژده را هر سال به ياد آورد و اين روز را براى خود و فرزندانش روز عيد قرار دهد. آنان نيز به اين وصيت عمل كردند و همواره سالروز اين مژده نويد بخش و ظهور حضرت نوح را گرامى مى شمردند.