حديث و آيات: ـ 10 دنياطلبى با كار آخرت
عنه صلي الله عليه و آله : مَنهومانِ لا يَشبَعانِ : طالِبُ دُنيا وطالِبُ عِلمٍ ؛ فَمَنِ اقتَصَرَ مِنَ الدُّنيا عَلى ما أحَلَّ اللّه ُ لَهُ سَلِمَ ، ومَن تَناوَلَها مِن غَيرِ حِلِّها هَلَكَ ، إلاّ أن يَتوبَ أو يُراجِعَ . ومَن أخَذَ العِلمَ مِن أهلِهِ وعَمِلَ بِعِلمِهِ نَجا ، ومَن أرادَ بِهِ الدُّنيا فَهِيَ حَظُّهُ . 
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دو آزمندند كه سير نمى شوند: طالب دنيا و طالب علم. پس هر كه از دنيا به آنچه خداوند برايش روا شمرده است ، بسنده كند ، به سلامت مى مانَد و هركه آن را از غيرِ حلالش به دست آورد ، نابود مى شود، مگر آن كه توبه كند يا برگردد و هركه علم را از اهلش فراگيرد و به علم خويش عمل كند ، نجات مى يابد و هركه مرادش از [تحصيل] علم [رسيدن به] دنيا باشد ، همان دنيا بهره اوست [و در آخرت ، نصيبى ندارد].
و هركه علم را از اهلش فراگيرد و به علم خويش عمل كند ، نجات مى يابد و هركه مرادش از [تحصيل] علم [رسيدن به] دنيا باشد ، همان دنيا بهره اوست [و در آخرت ، نصيبى ندارد].