حديث و آيات:
ك ـ سراى نابودى
الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :
إنَّ الَّذينَ بَنَوا فَطالَ بِناؤُهُم وَاستَمتَعوا بِالأَهلِ وَالأَولادِ
جَرَتِ الرِّياحُ عَلى مَحَلِّ دِيارِهِم فَكَأَنَّهُم كانوا عَلى ميعادِ
وأرَى النَّعيمَ وكُلَّ ما يُلهى بِهِ يَوما يَسيرُ إلى بِلىً ونَفادِ
(الدخان : 25 ـ 28) إنّ هؤلاء القوم كانوا وارثين فأصبحوا موروثين ، وإنّ هؤلاء القوم استحلّوا الحُرم فحلّت بهم النقم ، فلا تستحلّوا الحرم فتحلّ بكم النقم (تاريخ بغداد : ج 1 ص 132) . " href="#" onclick = "return false;" >
امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :
آنان كه بناهاى بلند بر ساختندو از زن و فرزندان ، برخوردار شدند .
بادها بر خانه هايشان همى وزيد
انگار كه بر اين قرار ، وعده داشتند .
ونعمت ها و همه سرگرمى ها را مى بينم
كه روزى كهنه و نابود مى شوند .
و نعمت ها و همه سرگرمى ها را مى بينم كه روزى كهنه و نابود مى شوند
على عليه السلام فرمود: «چنين مگو ؛ بلكه چنان بگو كه خداوند فرموده است:
«چه باغ ها و چشمه سارها كه بر جاى نهادند ، و كشتزارها و سراهاى نكو ، و نعمتى كه در آن خوش بودند. آرى، و ما آنها را به مردمانى ديگر ، ارث داديم» (دخان: آيه 25 ـ 28). مردمان اين ديار ، خود روزگارى وارث [ديگران] بودند و بعد ، ديگران وارث آنها شدند. اين مردم ، حرام ها را حلال شمردند و از اين رو ، عذاب بر آنان فرود آمد . پس، مبادا شما حرام ها را حلال كنيد ، كه بر شما نيز عذاب نازل مى شود (تاريخ بغداد : ج 1 ص 132). " href="#" onclick = "return false;" >