حديث و آيات: مقدمه
قالَ لُقمانُ :
يا بُنَىَّ، تَعَلَّمْتُ بِسَبْعَةِ آلافٍ مِنَ الحِكْمَةِ
فَاحْفَظْ مِنْها اَرْبَعَةً وَ مُر مَعِىَ اِلى الجَنَّةِ:
اُحْـكُمْ سَفِينَتَكَ فـَاِنّ بَحْـرَكَ عَمِيْقٌ
وَ خَفِّفْ حِمْلَكَ فَاِنّ العَقَبَةَ كَؤُوْدٌ
وَ اَكْثِرِ الـزَّادَ فـَاِنّ السَّفـَرَ بَعيدٌ
وَاَخْلِصِ العَمَلَ فَاِنّ النّاقِدَ بَصِيْرٌ.
لقمان حکيم:فرزندم! من هفت هزار حكمت ياد گرفتم و تو چهار حكمت از آن را حفظ كن تا به همراه من به بهشت بيايى، كشتى خودت را محكم ساز كه درياى تو بسيار عميق است. بار خود را سبك ساز كه گردنه سختى در پيش رو دارى. توشه زيادى همراه خود داشته باش زيرا مسافرت درازى در پيش دارى. عمل را خالص گردان زيرا آنكه اعمالت را مى سنجد به همه چيز آگاه است.
بدين پنج روز اقامت مناز
به انديشه تدبير رفتن بساز
كرا سيم و زر ماند وگنج ومال
پس از وى به چندى شود پايمال
(سعدى)
به انديشه تدبير رفتن بساز
كرا سيم و زر ماند وگنج ومال
پس از وى به چندى شود پايمال
(سعدى)