قالَ لُقمانُ :
يا بُنَىَّ، اِنَّ الدُّنيا بَحْرٌ عَمِيْقٌ هَلَكَ فِيْها بَشَرٌ كَثِيرٌ،
تَزَوَّدْ مِنْ عَمَلِها، وَ اتَّخِذْ سَفِيْنَةً حَشْوُها تَقْوَى اللّه ِ
ثُمَّ ارْكَبْ لُجَجَ الفُلْكِ تَنْجُ وَ انّى لَخائِفٌ اَنْ لا تَنْجُوَ.
لقمان حکيم:فرزندم! دنيا درياى ژرفى است كه انسان هاى زيادى در آن غرق شده اند.
از كار در دنيا توشه برگير و كشتى اى برگزين كه بارش پرهيزگارى باشد.
سپس بر امـواج دريـا سوار شو تا نجـات پيـدا كنى؛ و من مى ترسم كه نجات پيدا نكنى.
مرد هنرمند هنر پيشه را
عمر دو بايست در اين روزگار
تا به يكى تجربه آرد به دست
با دگرى تجربه بندد به كار
(سعدى)