قالَ لُقمانُ :
يا بُنَىَّ، لا تُؤَخَّرِ التَّوْبَةَ فَاِنَّ المَوْتَ يَأْتِى بَغْتَةً،...
لا تَشْمَتْ بِالْمَوْتِ و لا تَسْخَرْ بِالمُبْتَلَى
وَ لا تَمْنَع بالْمَعرُوفَ.
لقمان حکيم:فرزندم! توبه و بازگشت به خدا را به تأخير ميانداز كه مرگ، ناگهان فرا مى رسد. مرگ را سرزنش و گرفتار را مسخره مكن و از نيكى جلوگيرى مكن.
بنده همان به كه زتقصيرخويش
عذر به درگاه خداى آورد
ورنه سزاوار خداونديش
كس نتواند كه بجاى آورد
(سعدى)