حديث و آيات: مقدمه

قالَ لُقمانُ : يا بُنَىَّ، اِعْلَمْ اَنِّى خَدَمْتُ اَرْبَعْمِائةَ نَبِىِّ، وَاَخَذْتُ مِنْ كَلامِهِمْ أرْبَعَ كَلِماتٍ، وَهىَ:
اِذا كُنْتَ فِى الصَّلوةِ فَاحْفَظْ قَلْبَكَ.
اِذا كُنْتَ عَلَى المائِدَةِ فاحْفَظْ حَلْقَكَ.
وَ اِذا كُنْتَ فِى بِيتِ الغَيْرِ فَاحْفَظْ عَيْنَكَ.
وَ اِذا كُنْتَ بَيْنَ الخَلْقِ فَاحْفَظْ لِسانَكَ. حديث
لقمان حکيم:فرزندم! بدان كه من چهارصد پيامبر را خدمت كردم و در كلام آنها چهار كلمه دريافتم:
* هر گاه در نمازى دلت را حفظ كن.
* هر گاه بر سفره اى گلويت را حفظ كن.
* هرگاه در خانه كسى هستى چشمانت را حفظ كن.
* هر گاه در بين مردمى زبانت را حفظ كن.
نگويند از سر بازيچه حرفى
كزان پندى نگيرد صاحب هوش
و گر صد باب حكمت پيش نادان
بخوانند آيدش بازيچه درگوش
(سعدى)