قالَ لُقمانُ :
يا بُنَىَّ، اِنْ كُنْتَ زَعَمْتَ اَنَّ الكَلامَ مِنْ فِضَّةٍ
فـَاِنَّ السُّـكُوتَ مِنْ ذَهَـبٍ.
لقمان حکيم:فرزندم! اگر مى پندارى كه سخن از نقره است؛
همـانا سـكوت از طـلاسـت.
تا نيك ندانى كه سخن عين صوابست
بايد كه به گفتن دهن از هم نگشايى
گر راست سخن گويى و در بند بمانى
به زانكه دروغت دهد از بند رهايى
(سعدى)