حديث و آيات: سختكوشى در كار و عمل
الإمام الصادق عليه السلام : خَرَجتُ أنَا وأبي عليه السلامحَتّى إذا كُنّا بَينَ القَبرِ وَالمِنبَرِ إذا هُوَ بِاُناسٍ مِنَ الشّيعَةِ فَسَلَّمَ عَلَيهِم فَرَدّوا عَلَيهِ السَّلامَ ، ثُمَّ قالَ : إنّي وَاللّه ِ لاُحِبُّ رِياحَكُم وأرواحَكُم ، فَأَعينوني عَلى ذلِكَ بِوَرَعٍ وَاجتِهادٍ ، وَاعلَموا أنَّ وَلايَتَنا لا تُنالُ إلاّ بِالوَرَعِ وَالاِجتِهادِ ، ومَنِ ائتَمَّ مِنكُم بِعَبدٍ فَليَعمَل بِعَمَلِهِ 
.
.
امام صادق عليه السلام: من و پدرم عليه السلام بيرون آمديم تا اين كه به ميان قبر و منبر [رسول خدا ]رسيديم. جمعى از شيعيان در آن جا بودند. پدرم به آنها سلام كرد و آنها جواب سلامش را دادند. آن گاه پدرم فرمود: به خدا سوگند كه من بوى شما و روح شما را دوست دارم؛ پس با پارسايى و كوشيدن در عمل خود مرا در اين محبّت يارى رسانيد و بدانيد كه ولايت (و دوستى) ما جز با پارسايى و كوشش به دست نمى آيد، هر كدام از شما بنده اى را به امامت گيرد بايد به كردار او عمل كند.