حديث و آيات:
نشانه پاكي دل
الإمام الصادق عليه السلام : لا يُحِبُّنا عَبدٌ إلاّ كانَ مَعَنا يَومَ القِيامَةِ ، فَاستَظَلَّ بِظِلِّنا ورافَقَنا في مَنازِلِنا . وَاللّه ِ وَاللّه ِ ، لا يُحِبُّنا عَبدٌ حَتّى يُطَهِّرَ اللّه ُ قَلبَهُ ، ولا يُطَهِّرُ قَلبَهُ حَتّى يُسَلِّمَ لَنا ، وإذا سَلَّمَ لَنا سَلَّمَهُ اللّه ُ مِن سوءِ الحِسابِ يَومَ القِيامَةِ ، وأمِنَ مِنَ الفَزَعِ الأَكبَرِ . إنَّمَا يَغتَبِطُ أهلُ هذَا الأَمرِ إذَا انتَهَت نَفسُ أحَدِهِم إلى هذِهِ ـ وأومَأَ بِيَدِهِ إلى حَلقِهِ ـ .
امام صادق عليه السلام: هيچ بنده اى ما را دوست ندارد مگر اين كه روز قيامت با ما باشد و در سايه ما پناه گيرد و در منازل ما، همراه ما باشد. به خدا قسم، به خدا قسم، هيچ بنده اى نيست كه ما را دوست بدارد مگر اين كه خداوند دلش را پاك گرداند و دلش را پاك نكرد، مگر اين كه تسليم ما شد و چون تسليم ما شود، خداوند او را از سختى حساب روز قيامت به سلامت دارد و از هراس بزرگ (آن روز) ايمنش سازد. بى گمان اهل اين موضوع، هنگامى شادمان مى شوند كه نفس هريك از آنان به اين جا رسد ـ و با دست خود به گلويش اشاره كرد ـ .