حديث و آيات: گراميداشت
اِبنُ عَبّاسٍ : صَعِدَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله المِنبَرَ فَخَطَبَ وَاجتَمَعَ النّاسُ إلَيهِ فَقالَ : أيُّهَا النّاسُ ، إنَّكُم مَجموعونَ ومُساءَلونَ عَنِ الثَّقَلَينِ ، فَانظُروا كَيفَ تَخلُفونّي فيهِما . إنَّهُم أهلُ بَيتي ، فَمَن آذاهُم آذاني ، ومَن ظَلَمَهُم ظَلَمَني ، ومَن أذَلَّهُم أذَلَّني ، ومَن أعَزَّهُم أعَزَّني ، ومَن أكرَمَهُم أكرَمَني ، ومَن نَصَرَهُم نَصَرَني ، ومَن خَذَلَهُم خَذَلَني 
.
.
ابن عباس: رسول خدا صلي الله عليه و آله بر منبر رفت و برايمان سخنرانى كرد و مردم جمع شدند. آن حضرت فرمود: اى مردم! شما [در روز قيامت ]گرد آورده خواهيد شد و درباره ثقلين از شما خواهند پرسيد، پس مواظب باشيد كه پس از من با آنان چگونه عمل مى كنيد. آنان اهل بيت من هستند، هر كه ايشان را آزار دهد مرا آزار داده و هر كه به ايشان ستم كند به من ستم كرده، هركه ايشان را خوار دارد مرا خوار داشته و هر كه ايشان را عزيز شمارد مرا عزيز شمرده است، هر كه ايشان را گرامى دارد مرا گرامى داشته و هر كه ايشان را يارى دهد مرا يارى داده و هر كه ايشان را تنها و بى ياور گذارد مرا تنها و بى ياور گذاشته است.