حديث و آيات: مقدّمه
قالَ علىٌّ عليه السلام فى وَصِيَّتِهِ لاِبْنِهِ الحَسَنِ عليه السلام:
وَاعْلَمْ اَنَّ اَمامَكَ طَريقا ذا مَسافَةٍ بَعيدَةٍ وَمَشَقَّةٍ شَديدَةٍ... وَاِذا وَجَدْتَ مِنْ اَهْلِ الْفاقَةِ مَنْ يَحْمِلُ لَكَ زادَك اِلى يَوْمِ القِيامَةِ فَيُوافيكَ بِهِ غَدا حَيْثُ تَحْتاجُ اِلَيْهِ فَاْغْتَنِمْهُ وَحَمِّلْهُ اِيّاهُ وَاَكْثِرْ مِنْ تَزْويدِهِ وَاَنْتَ قادِرٌ عَلَيهِ، فَلَعَلَّكَ تَطْلُبُهُ قَلاتَجِدُهُ…
على عليه السلام در وصيت خويش به فرزندش امام حسن مجتبى عليه السلامفرمود:
بدان كه پيش روى تو راهى است همراه با مسافت دور و سختيهاى جانگاه... و هرگاه از نيازمندان كسى را يافتى كه رهتوشه تو را به سوى آخرت بر دوش كشد وفرداى قيامت كه به آن نياز دارى به تو تحويل دهد، پس آن را غنيمت شمار و بارت را بر دوش او بگذار، و تا مى توانى، توشه او را افزون كن، شايد كه او را بجويى و ديگر نيابى!...
اى رهروى كه خير به مردم رسانده اى
آسوده رو، كه بار تو بر دوش سائل است «صائب»
آسوده رو، كه بار تو بر دوش سائل است «صائب»