قالَ الصّادِقُ عليه السلام:
أَرْبَعٌ لايُستَجابُ لَهُمْ دُعاءٌ، رَجُلٌ جالِسٌ فى بَيتِهِ يَقُولُ: يا
رَبِّ ارْزُقنى فَيَقُولُ لَهُ: ألَمْ آمُركَ بِالطَّلَبِ؟ وَ رَجُلٌ كانَتْ لَهُ
إمرَأَةٌ قَد غالَبَها فَيَقُولُ: أَلَمْ أَجعَلْ أَمرَها بِيَدِكَ؟ وَ رَجُلٌ كانَ
لَهُ مالاً فَأفْسَدَهُ، فَيَقُولُ: يارَبِّ ارْزُقنى، فَيَقُولُ لَهُ: أَلَمْ آمُركَ
بِالاْءقتِصادِ؟ أَلَمْ آمُركَ بِالإصلاحِ؟ ثُمَّ قَرَأَ:« وَ الَّذينَ إذا
أَنفَـقُوا لَمْ يُسْرِفُوا وَلَمْ يَقْتُرُوا وَ كانَ بَينَ ذلِكَ قَواماً»
وَ رَجُلٌ كانَ لَهُ مـالٌ فَأدانَهُ بِغَيرِ بَيِّنَةٍ فَيَقـُولُ: أَلَمْ آمُركَ
بِالشَّهادَةِ؟
امام صادق عليه السلام فرمود:
دعاى چهار نفر مستجاب نمى شود:
1 ـ كسى كه در خانه بنشيند و بگويد: خدايا روزى مرا برسان كه
خداوند به او مى گويد: آيا دستور ندادم كه پى روزى بروى و
تلاش كنى؟
2 ـ مردى كه مغلوب زنش شده است، كه خداوند مى گويد: آيا
اختيار او را به دستِ تو واگذار نكردم؟
3 ـ فردى كه داراى مال و ثروت باشد و آن را تباه كند و گويد:
خدايا روزيم را برسان كه خداوند مى فرمايد: آيا دستور ندادم كه
ميانه رو باش و اسراف نكن سپس اين آيه را خواند كه: بندگان
خدا كسانى هستند كه هنگام انفاق اسراف نمى كنند و بخل هم
نمى ورزند بلكه ميان اين دو راه ميانه را مى گيرند.
4 ـ مردى كه پول داشته و آن را قرض داده بدون آنكه سندى
بگيرد خداوند مى فرمايد، مگر تو را دستور ندادم كه شاهد
بگيرى؟