حديث و آيات: مقدمه
عَنِ الصّادِقِ عليه السلام قالَ:
ألمالُ مالُ اللّه ِ عَزَّ وَجَلَّ جَعَلَهُ وَدايِعَ عِنْدَ خَلْقِهِ وَ أَمَرَهُمْ أَن
يَأكُلُوا مِنْهُ قَصْداً وَ يَشْرَبُوا مِنْهُ قَصْداً، وَيَلبِسُوا مِنْهُ قَصْداً،
وَيَنكَحُوا مِنْهُ قَصْداً، وَيَرْكَبُوا مِنْهُ قَصْداً وَ يَعُودُوا بِما سِوى
ذلِكَ عَلى فُقَراءِ المُؤمِنينَ، فَمَنْ تَعَدّى ذلِكَ كانَ ما أَكَلَهُ
حَراماً وَما شَرِبَ مِنْـهُ حَراماً، وَ ما لَبِسَهُ مِنْهُ حَـراماً، وَما
نَكَحَهُ مِنْهُ حَراماً، وَ ما رَكِبَهُ مِنْهُ حَراماً.
امام صادق عليه السلام فرمود:
ثروت از آنِ خداست و او آن را نزد بندگان خود امانت گذاشته و
دستور داده است كه از آن درحدّ متعارف بخورند وبياشامند ولباس
تهيه كنند و ازداوج كنند وبراى سوارى از آن استفاده كنند وبقيه آن
را به مؤمنان نيازمند يارى دهند، بنابراين كسى كه در هرقسمت از
آن حدّ معمول تجاوز كند وبيشتر مصرف كند ـ مرتكب گناه شده
است وآنچه زيادى خورده يا آشاميده يا پوشيده يا در امر ازدواج و
سوارى صرف كرده است، حرام است.