حديث و آيات:
فصل دوم : فروتنى اهل بيت عليهم السلام
يَزيدُ بنُ عَبدِاللّه ِ بنِ قَسيطٍ : كانَ أهلُ الصُّفَّةِ ناسًا مِن أصحابِ رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله لا مَنازِلَ لَهُم ، فَكانوا يَنامونَ عَلى عَهدِ رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله فِيالمَسجِدِ ويَظَلّونَ فيهِ ما لَهُم مَأوًى غَيرُهُ ، فَكانَ رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله يَدعوهُم إلَيهِ بِاللَّيلِ إذا تَعَشّى فَيُفَرِّقُهُم عَلى أصحابِهِ ، وتَتَعَشّى طائِفَةٌ مِنهُم مَعَ رَسولِ اللّه ِ صلي الله عليه و آله ، حَتّى جاءَ اللّه ُ تَعالى بِالغِنى .
يزيد بن عبداللّه بن قسيط: اهل صفّه [سكّونشينان]، جماعتى از اصحاب پيامبر صلي الله عليه و آله بودند كه خانه اى نداشتند و در زمان رسول خدا صلي الله عليه و آله در مسجد مى خوابيدند و چون مأوايى نداشتند، در آن جا به سر مى بردند. پيامبر اكرم هنگام شام آنها را فرا مى خواند و در ميان اصحابش تقسيمشان مى كرد و گروهى از آنها نيز با پيامبر صلي الله عليه و آله شام مى خوردند تا وقتى كه خداوند، توانگرى را به ارمغان آورد.