حديث و آيات: الهام
المُفَضَّلُ بنُ عُمَرَ : قُلتُ لِأَبِي الحَسَنِ عليه السلام : رُوّينا عَن أبي عَبدِ اللّه ِ عليه السلام أنَّهُ قالَ : إنَّ عِلمَنا غابِرٌ ومَزبورٌ ونَكتٌ فِي القُلوبِ ونَقرٌ فِي الأَسماعِ ، فَقالَ : أمَّا الغابِرُ فَما تَقَدَّمَ مِن عِلمِنا ، وأمَّا المَزبورُ فَما يَأتينا ، وأمَّا النَّكتُ فِي القُلوبِ فَإِلهامٌ ، وأمَّا النَّقرُ فِي الأَسماعِ فَأَمرُ المَلَكِ 
.
.
مفضّل بن عمر: به امام موسى بن جعفر عليه السلام عرض كردم: به ما گفته اند كه امام صادق عليه السلام فرموده است: علم ما، يا به گذشته است و يا نوشته شده و يا الهام به دل و يا نجواى در گوش. سپس فرمود: امّا گذشته، همان علم آشكار شده ما است و نوشته شده، آن است كه مى آيد و الهام، كه به دل مى نشيند و نجواى در گوش، كه دستور فرشتگان است.