حديث و آيات:
آگاهى از آن چه بوده و خواهد بود
مُعاوِيَةُ بنُ وَهَبٍ : اِستَأذَنتُ عَلى أبي عَبدِ اللّه ِ عليه السلام فَقيلَ لي : اُدخُل ، فَدَخلتُ فَوَجَدتُهُ في مُصَلاّهُ في بَيتِهِ ، فَجَلَستُ حَتّى قَضى صَلاتَهُ ، فَسَمِعتُهُ وهُوَ يُناجي رَبَّهُ ويَقولُ : يا مَن خَصَّنا بِالكَرامَةِ ، وخَصَّنا بِالوَصِيَّةِ ، ووَعَدَنَا الشَّفاعَةَ ، وأعطانا عِلمَ ما مَضى وما بَقِيَ ، وجَعَلَ أفئِدَةً مِنَ النّاسِ تَهوي إلَينا ، اِغفِر لي ولاِءِخواني ولِزُوّارِ قَبرِ أبي (عَبدِ اللّه ِ) الحُسَينِ عليه السلام .
معاوية بن وهب: براى رسيدن به خدمت امام صادق عليه السلاماجازه ورودخواستم. به من گفته شد وارد شوم. من وارد شدم و امام را در مصلاّى خانه اش ديدم. نشستم تا حضرت عليه السلام نمازش را به جاى آورد. شنيدم كه ايشان در مناجات با خداى خود عرض كرد: اى كسى كه ما را به كرامت و وصايت اختصاص داده و به شفاعت وعده مان كرده و آگاهى از گذشته و آينده را به ما بخشيده و دلهايى از مردم را چنان قرار داده است كه به سوى ما جذب شوند، من و برادرانم و زائران حرم ابا (عبداللّه ) الحسين عليه السلامرا بيامرز.