حديث و آيات:
فصل دوم : ويژگيهاى جامع ايشان
عنه عليه السلام : نَحنُ حُجَّةُ اللّه ِ في عِبادِهِ ، وشُهَداؤُهُ عَلى خَلقِهِ ، واُمَناؤُهُ عَلى وَحيِهِ ، وخُزّانُهُ عَلى عِلمِهِ ، ووَجهُهُ الَّذي يُؤتى مِنهُ ، وعَينُهُ في بَرِيَّتِهِ ، ولِسانُهُ النّاطِقُ ، وقَلبُهُ الواعي، وبابُهُ الَّذي يَدُلُّ عَلَيهِ . ونَحنُ العالِمونَ بِأَمرِهِ ، والدّاعونُ إلى سَبيلِهِ. بِنا عُرِفَ اللّه ُ ، وبِنا عُبِدَ اللّه ُ . نَحنُ الأَدِلاّءُ عَلَى اللّه ِ ، ولَولانا ما عُبِدَ اللّه ُ .
امام صادق عليه السلام : ما حجّت خداييم در ميان بندگان و گواهان او در ميان خلايق و معتمدان او در وحى مقام كبريايى و گنجوران او در دانشش و چهره او كه بدان روى مى آورند و چشم او در ميان مردم و زبان گوياى او و دل ديده ور او و درى كه بدان هدايت مى كند. ماييم آگاهان از امر او و دعوتگران به راهش. خدا با ما شناخته و با ما پرستيده مى شود. ما رهنمايان به سوى خداييم و اگر ما نمى بوديم خداوند پرستش نمى شد.