عنه عليه السلام : إنَّ اللّه َ تَبارَكَ وتَعالى لَو شاءَ لَعَرَّفَ العِبادَ نَفسَهُ ، ولكِن جَعَلَنا أبوابَهُ وصِراطَهُ ، وسَبيلَهُ والوَجهَ الَّذي يُؤتى مِنهُ ، فَمَن عَدَلَ عَن وَلايَتِنا أو فَضَّلَ عَلَينا غَيرَنا فَإِنَّهُم عَنِ الصِّراطِ لَناكِبونَ ، فَلا سَواءٌ مَنِ اعتَصَمَ النّاسُ بِهِ ، ولا سَواءٌ حَيثُ ذَهَبَ النّاسُ إلى عُيونٍ كَدِرَةٍ يَفرُغُ بَعضُها في بَعضٍ ، وذَهَبَ مَن ذَهَبَ إلَينا إلى عُيونٍ صافِيَةٍ تَجري بِأَمرِ رَبِّها ، لا نَفادَ لَها ولاَ انقِطاعَ .
امام على عليه السلام : اگر خداوند تبارك و تعالى بخواهد خود را به بندگانش مى شناساند، ليكن ما را درها و راه خود گرداند و طريق و سويى قرار داد كه از آن مى آيند، پس هر كه از ولايت ما كناره گيرد يا ديگرى را بر ما برترى دهد از راه منحرف شده است. هر كه مردم بدو چنگ در زنند در هدايت يكسان نيست و برابر نيستند كسانى كه مردم را به چشمه هاى ناصافى راه برند كه در يكديگر مى ريزند و كسى كه با ما باشد به چشمه هايى گوارا مى رسد كه به امر پروردگار
در جوشش است و هيچ خشكى و كاستى نپذيرد.