حديث و آيات: مقدمه
قالَ الصّادِقُ عليه السلام:
تُرْبَةُ قُم مُقَدَّسَةٌ، وَ أَهْلُها مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ لايُريدُهُمْ جَبّارٌ
بِسُوءٍ اِلاّ عُجِّلَتْ عُقُوبَتُهُ مالَمْ يَخُونُوا اِخْوانَهُمْ فَاِذا فَعَلُوا
ذلِكَ سَلَّطَ اللّه ُ عَلَيْهِمْ جَبابِرَةَ سُوءٍ!. أَما اِنُّهمْ أَنْصارُ قائِمِنا وَ
دُعاةُ حَقِّنا، ثُم رَفَعَ رَأْسَهُ اِلَى السَّماءِ وَقالَ: أَللّهُمَّ اعْصِمْهُمْ
مِنْ كُلِّ فِتْنَةٍ وَ نَجِّهِمْ مِنْ كُلِّ هَلَكَةٍ.
امام صادق عليه السلام فرمود:
تربت قم مقدّس است و مردم قم از مايند و ما هم از آنانيم، هيچ
ستمگرى قصد بد به اهل قم نمى كند مگر اينكه عذاب او جلو
مى افتد تا وقتى كه مردم به برادران خود خيانت نكنند، ولى
وقتى كه خيانت كنند خداوند ستمگران را بر آنان مسلّط مى كند.
آنان ياران قائم ما و دعوتگران حق ما هستند، سپس امام
سرش را بطرف آسمان بلند كرد و فرمود: خدايا آنان را از
هرفتنه اى مصون بدار و از نابودى نجات بخش.