حديث و آيات: مقدمه
قالَ أميرُالمُؤمِنينَ عليه السلام:
اِتَّقُوا فَراسَةَ الْمُؤْمِنِ؛ فَاِنَّهُ يَنْظُرُ بِنُورِاللّه ِ. قالَ: فَقُلْتُ: يا
أميرَالْمُؤْمِنينَ! كَيْفَ يَنْظُرُ بِنُورِاللّه ِ عز و جل؟ قالَ عليه السلام: لأنّا خُلِقْنا
مِنْ نُورِ اللّه ِ، وَ خُلِقَ شيعَتُنا مِنْ شُعاعِ نُورِنا. فَهُمْ أصْفياءُ
أبْرارٍ، أطهارٌ مُتَوَسِّمُونَ، نُورُهُمْ يُضى ءُ عَلى مَنْ سَواهُمْ
كَالْبَدْرِ فِى اللَّيلَةِ الظَلْماءِ.
اميرمؤمنان عليه السلام فرمود:
بر فراست (مهارتى كه با آن، باطن امور را از ظواهرش مى توان
تشخيص داد) مؤمن، مواظبت كنيد و قدر آن بدانيد؛ زيرا او با نور
الهى مى نگرد.
[راوى] گفت: اى اميرمؤمنان! چه طور مؤمن، با نورخدا
مى نگرد؟
امام فرمود: زيرا ما، از نور خدا آفريده شده ايم و شيعيان ما از
شعاع نور ما آفريده شده اند. آنان برگزيدگان و نيكان و پاكيزگان
و ژرف نگران اند. نور آنان، بر ديگران همانند ماه كامل در شب
تاريك، نور مى افشاند.