حديث و آيات: مقدمه
قالَ النَّبِىُّ صلي الله عليه و آله:
يُؤتى بِأَحَدٍ يَومَ القِيامَةِ يُوقِفُ بَينَ يَدَىِ اللّه ِ وَ يُدفَعُ إلَيهِ
كِتابَهُ فَلايُرى حَسَناتِهِ، فَيَقُولُ: إلهى لَيسَ هذا كِتابى، فَأنى
لا أرى فيها طاعَتى، فَيُقالُ لَهُ: إنَّ رَبَّكَ لايَضِلُّ وَ لايَنسى،
ذَهَبَ عَمَلُكَ بِاغتِيابِ النّاسِ.
پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود:
روز قيامت فرد را مى آورند و در پيشگاه خدا نگاه مى دارند و نامه
علمش را به او مى دهند و او حسنات خود را در آن نمى بيند،
مى گويد: خدايا اين نامه عمل من نيست، زيرا طاعات من در آن
نيست، به او گفته مى شود پروردگار تو فراموش نمى كند و جا
نمى گذارد، عمل تو با غيبت مردم كردن از بين رفته است.