حديث و آيات: مقدمه
امام حسن عليه السلام
رَأيْتُ الْحَسَنَ بْنَ عَلىٍّ عليهماالسلام يَأْكُلُ وَبَيْنَ يَدَيْهِ كَلْبٌ، كُلَّما أكَلَ لُقْمةً
طَرَحَ لِلْكَلْبِ مِثْلَها فَقُلْتُ لَهُ: يَابْنَ رَسُولِ اللّه ِ ألا أرْجِمُ هذَا الْكَلْبَ عَنْ
طَعامِكَ؟ قالَ:
دَعْهُ إنّى لَأسْتَحْيىَ مِنَ اللّه ِ عز و جل أنْ يَكُونَ ذُورُوحٍ يَنْظُرُ فى
وَجْهِى وَ أنَا آكُلُ ثمَّ لا اُطْعِمُهُ.
امام حسن عليه السلام
راوى گويد: امام حسن عليه السلام را ديدم كه غذا مى خورد و مقابلش هم
سگى بود، امام بزرگوار هر لقمه اى را كه ميل مى فرمود، لقمه اى هم
براى آن حيوان مى انداخت، گفتم: اى فرزند رسول خدا آيا اجازه
مى فرماييد كه اين سگ را از غذاى شما دور كنم؟ فرمود:
آن را رها كن زيرا من از خدا شرم مى كنم كه جان دارى به
صورت من نگاه كند و من بخورم و به آن غذا ندهم.