حديث و آيات: مقدمه
قـالَ عَلىُّ بْنُ الْحُسَيْنُ عليه السلام:
مَرِضْتُ مَرَضاً شَديداً فَقالَ لى أبى عليه السلام ما تَشْتَهى؟ فَقُلْتُ:
أشْتَهى أنْ أكُونَ مِمَّنْ لا أقْتَرِحُ عَلَى اللّه ِ ربِّى ما يُدَّبِرُهُ لى.
فَقالَ لى: أحْسَنْتَ ضاهَيْتَ إبْراهيمَ الخَليلَ صَلَواتُ اللّه ِ عَلَيْهِ
حَيْثُ قالَ جَبْرَئيِلُ عليه السلامهَلْ مِنْ حاجَةٍ؟ فَقالَ: لا أقْتَرِحُ عَلى
ربِّى، بَلى حَسْبِىَ اللّه ُ وَ نِعْمَ الْوَكيلُ.
امام زين العابدين عليه السلام فرمود:
بيمارى شديدى پيدا كردم پدرم فرمود: چه ميل دارى؟ گفتم:
ميل دارم از جمله كسانى باشم كه در مقابل آنچه پروردگارم
براى من در نظر گرفته چيزى را پيشنهاد نكنم (يعنى به انتخاب
او راضى باشم) پدرم فرمود: آفرين برتو كه شبيه ابراهيم
خليل عليه السلامهستى كه هنگامى كه جبرئيل عليه السلام (در حالى كه او در
ميان آتش بود) گفت: چه نيازى دارى؟ ابراهيم عليه السلامفرمود: چيزى
به پروردگارم پيشنهاد نمى كنم اوخودش مرا كافى است وبهترين
وكيل است.