حديث و آيات: مقدمه
عَنْ عَلىٍّ عليه السلام أنـَّه قالَ فىوَصيَّتِهِ لِلْحَسَنِ عليه السلام:
ألْأدَبُ هُوَ لِقاحُ الْعَقْلِ وَ ذَكاءُ الْقَلْبِ وَ زينَةُ الْلِّسانِ وَ دَليلُ
الرَّجُلِ عَلى مَكارِمِ الْأخْلاقِ. وَ مَا الاْءنْسانُ لَوْلا الْأدَبِ إلاّ
بَهيمَةٌ، لِلّهِ دَرِّ الْأدَبِ، إنَّهُ يَسُودُ غَيْرَالسَّيِّدِ، فَاطْلُبْهُ وَاكْسِبْهُ
تَكْتَسِبُ الْقَدْرَ وَالْمالَ، مَنْ طَلِبَهُ صالَ بِهِ وَمَنْ تَرَكَه صيلَ
عَلَيْهِ…
حضرت امير عليه السلام در وصيت به امام حسن عليه السلامفرمود:
ادب، مايه بارورى عقل و تزكيه قلب و زينت زبان و راهنماى
انسان به اخلاق پسنديده است، اگر ادب همراه انسان نباشد او
حيوانى رها شده بيش نيست، خداوند به ادب خير دهد كوچك را
آقايى مى بخشد، پس در جستجوى ادب باش تا شخصيت
وثروت بدست آورى، هركس پى ادب باشد به وسيله آن چيره
مى شود كسى كه آن را رها كند بر او چيره مى شوند و حمله
مى آورند.