حديث و آيات: مقدمه
عَنِ المُفَضَّلِ قالَ قُلْتُ لاَِ?ى عَبْدِاللّهِ عليه السلام :
لِمَ حَرَّمَ اللّهُ الْخَمْرَ؟ قالَ حَرَّمَ اللّهُ الْخَمْرَ لِفِعْلِها وَ فَسادِها، لاَِ?ّ
مُدْمِنَ الْخَمْرِ تُورِثُهُ الاِرْتِعاشَ وَ تَذَهَبُ بِنُورِهِ، وَ تَهْدِمُ مُرُوَّتَهُ، وَ
تَحْمِلُهُ عَلى اَنْ يَجْتَرِئَ عَلى اِرْتِكابِ المَحارِم، وَ سَفْكِ الدِّماءِ،
وَ رُكُوبِ الزِّنا وَلا يُؤمَنُ اِذا سَكَرَ اَنْ يُثيبَ عَلَى حَرِمِهِ، وَ هُوَ
يَعْقِلُ ذلِكَ، ولايَزيدُ شارِبُها اِلاّ كُلَّ شَرٍّ.
مفضلّ مى گويد: به امام صادق عليه السلام گفتم: چرا شراب حرام شده
است؟ امام صادق عليه السلام فرمود:
خداوند شراب را بواسطه اثرات و تباهى آن حرام كرده است
زيرا شرابخوار موجب لغزش مى شود و نور انسانيت انسان را
مى برد، و جوانمردى او را ويران مى كند، و انسان را به مرتكب
شدن گناهان و خونريزى و زنا وادار مى كند، و هنگامى كه
انسان مست شد در امان نيست كه ناآگانه به محارم خود تجاوز
كند، و جز بدبختى چيزى گير صاحبش نمى آيد.