حديث و آيات: مقدمه
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله :
شارِبُ الْخَمْرِ لا تُصَدِّقُوهُ اِذا حَدَّثَ، وَ لا تُزَوِّجُوهُ اِذا خَطَبَ، وَ
لاتُعَّوِدُوهُ اِذا مَرِضَ، وَ لا تَحْفِرُوهُ اِذا ماتَ، وَ لا تَأْتَمِنُوهُ عَلى
اَمانَةٍ، فَمَنْ اِئْتَمَنَهُ عَلى اَمانَةٍ فَاسْتَهْلَكَها فَلَيْسَ عَلَى اللّهِ اَنْ
يُخْلِفَ عَلَيْهِ، وَ لا اَنْ يَأجُرَهُ عَلَيها، لاَنَّ اللّهَ يَقوُلُ:(لا تُؤْتُوا
السُفَهاءَ امَوْالَكُمْ
نساء / 5.
) وَ اَىُّ سَفيهٍ اَسْفَهُ مِنْ شارِبِ الخمْرِ.
رسول خدا صلي الله عليه و آله فرمود:
هنگامى كه شرابخوار سخن گفت او را تصديق نكنيد، و وقتى
خواستگارى كرد باو زن ندهيد، و هنگامى كه مريض شد از او
عيادت نكنيد، و هنگامى كه مرد او را دفن نكنيد، و او را بر
امانتى امين قرار ندهيد، پس كسى كه او را امين حساب كرد بر
امانتى و او از بين برد بر خداوند نيست كه آن امانت را حفظ
كند، و او را نبايد براى كارى اجيرى كرد، زيرا خداوند در قرآن
مى فرمايد: اموال خود را به دست سفيهان ندهيد. و چه كسى
سفيهتر از شرابخواراست؟