حديث و آيات: مقدمه
قالَ الصّادِقُ عليه السلام:
اِنَّما وُضِعَتِ الزَّكاةُ اِخْتِبارا لِلاَْغْنياءِ وَمَعُونَةً لِلْفُقَراءِ، وَلَوْ اَنَّ
النّاسَ أدُّوا زَكاةَ اَمْوالِهِمْ ما بَقِىَ مُسلِمٌ فَقيرا مُحْتاجا وَلاَسْتَغْنى
بِما فَرَضَ اللّهُ لَهُ، وَاِنَّ النّاسَ ما افْتَقَرُوا وَلا احْتاجُوا وَلا جاعُوا
وَلاعَرَوْا اِلاّ بِذُنُوبِ الأَغْنِياءِ وَحَقيقٌ عَلَى اللّهِ تَبارَكَ وَتَعالى اَنْ
يَمْنَعَ رَحْمَتَهُ مِمَّنْ مَنَعَ حَقَ اللّهِ في مالِهِ.
امام صادق عليه السلام فرمود:
زكات قرار داده شده تا آزمايش ثروتمندان و كمك به فقرا
باشد، اگر مردم زكات اموال خود را بپردازند هيچ مسلمان
نيازمندى باقى نمى ماند و با آنچه كه خدا واجب كرده بى نياز
مى گردد و مردم فقير و محتاج و نيازمند و گرسنه و برهنه
نمى شوند مگر بواسطه گناهان ثروتمندان شايسته است كه
خداوند رحمت خود را از كسانى كه حق خدا را در ثروت خود
ادا نكنند باز دارد.