حديث و آيات: مقدمه
عَنِ الْحُسَيْنِ عليه السلام قالَ:
وُجِدَ لَوْحٌ تَحْتَ حائِطِ مَدينَةٍ مِنْ الْمَدائِنِ مَكْتُوبٌ فِيهِ:
عَجِبْتُ لِمَنْ اَيْقَنَ بِالْمَوْتِ كَيْفَ يَفْرَحُ؟
وَعَجِبْتُ لِمَنْ اَيْقَنَ بِالْقَدَرِ كَيْفَ يَحْزَنُ؟
وَعَجِبْتُ لِمَنِ اخْتَبَرَ الدُّنْيا كَيْفَ يَطْمَئِنُّ اِلَيْها.
امام حسين عليه السلام فرمود:
زير ديوار شهرى از شهرها لوحى پيدا شد كه در آن چنين نوشته شده بود:
تعجّب مى كنم براى كسى كه به مرگ يقين دارد چطور شادى مى كند،
و در شگفتم از كسى كه سرنوشت را قبول دارد چگونه اندوهگين مى شود،
و عجب دارم از كسى كه دنيا را آزمايش كرده، باز چگونه به آن اطمينان پيدا مى كند!