حديث و آيات: مقدمه
عَنِ النَّبِىِّ صلي الله عليه و آله:
اِذا قـامَ الْعَبْدُ مِنْ لَذيذِ مَضْـجَعِهِ وَالنُّعـاسُ فِى عَيْنَـيْهِ لِيُـرْضِىَ
رَبَّـهُ جَلَّ وَ عَزَّبِصَـلاةِ لَيْلِهِ، بـاهَى اللّهُ بِهِ مَلائِـكَتَهُ، فَقـالَ:
اَمـا تَرَوْنَ عَـبْدى هذا، قَدْ قـامَ مِنْ لَذيذِ مَضْـجَعِهِ اِلى صَـلاةٍ
لَمْ اَفْـرُضْها عَـلَيْهِ اِشْـهَدُوا اَنِّى قَـدْ غَفَـرْتُ لَهُ.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمود:
هنگامى كه انسان از بستر لذتبخش خود برخيزد در حالى كه
چشمانش خواب آلوده است براى اينكه با نماز شبش
پروردگار خود را خوشنود كند، خداوند در مقابل فرشتگانش
به او مى نازد و مى فرمايد: آيا بنده مرا نمى بينيد كه از
رختخواب گوارايش برخاسته براى نمازى كه من بر او واجب
نكردم. گواه باشيد كه او را بخشودم.