حديث و آيات: مقدمه
قيلَ لِمحَـمَدِ بْنِ عَلىٍّ الْباقِرِ عليه السلام :
كَيْفَ اَصْبَحْتَ؟ قالَ: اَصْبَحْنا
غَرْقى فِى الْنِـعْمَةِ، مَوْفُورينَ بِالذُّنُوبِ، يَتَحَبَّبُ اِلَيْنا اِلــهُنا
بِالنِّـعَمِ، وَ نَتَـمَقَّـتُ اِلَيْهِ بِالْمَـعاصى، وَ نَحْنُ نَفْتَقِرُ اِلَيْهِ، وَ هُوَ
غَـنىٌّ عَـنّا.
به امام باقر عليه السلام گفته شد:
چگونه صبح كردى؟ فرمود:
صبح كرديم در حالى كه غرق در نعمت هستيم، گناهان فراوان
است، معبود ما با نعمتها به ما اظهار دوستى مى كند، و ما با
نافرمانى نسبت به او دشمنى مى كنيم، ما به او نيازمنديم و او از
ما بى نياز است.