حديث و آيات: مقدمه
قالَ جابِرُبنُ عَبْدِاللّهِ الأنصارى:
لَقيتُ عَلِىَّ بِنَ اَبى طالِبٍ عليه السلام ذاتَ يَوْمٍ صَباحا فَقُلْتُ: كَيْفَ
اَصْبَحتَ يا اَميرَالمُؤمِنينَ؟ قالَ:
بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ مِنْ رَجُلٍ لَمْ يَزُرْ اَخا و لَمْ يُدْخِلْ عَلى
مُؤْمِنٍ سُرُورا، قُلْتُ وَ ما ذلِكَ؟ قالَ يُفَرِّجُ عَنْهُ كَرْبا اَوْيَقْضى
عَنْهُ دَيْنا اَؤَيَكْشِفُ عَنْهُ فاقَتَهُ.
جابربن عبداللّه انصارى مى گويد:
روزى صبحدم، على بن ابى طالب عليه السلام را ملاقات كردم و گفتم:
اى اميرمؤمنان چگونه صبح كردى؟ فرمود:
به نعمتى و بخششى از پروردگارم (و آن در امان بودن) از مردى
كه از برادرى ديدن نمى كند، و مؤمنى را شادى نمى سازد.
گفـتم: شـاد كردن مـؤمن چـگونه است؟ فـرمود: انـدوهى را
از او بر طـرف كنـد يا قـرض او را ادا كـند يا نـياز او را
برطـرف نمايد.