حديث و آيات: مقدمه
فَقالَ عَلِىُّ[بْنُ الْحُسَيْنُ] عليهماالسلام لِلفَـرَزدَقِ الشّاعِرِ حينَ أرادَ رَدَّ الجـائِـزَةِ:
قَدْ رأى[اللّه ُ] مَكانَكَ فَشَكَرَكَ ...
وَلكِنّا أهْلُ بَيْتٍ إذا أنَفَذْنا شَيْئا لَمْ نَرْجِعْ فيهِ
وَ أقْسَمَ عَلَيْهِ فَقَبَّلَها.
فرزدق شاعر كه آن اشعار مشهور را در مورد امام چهارم عليه السلام سروده و بعد زندانى شد وقتى كه آزاد شد امام ده هزار درهم براى او فرستاد و او برگرداند و گفت:
من اشعار را جز براى خدا نگفتم امام عليه السلام فرمود:
«خداوند منزلت تو را مى داند و تقدير مى كند... ولى ما خاندانى هستيم، هنگامى كه چيزى را هديه داديم پس نمى گيريم»
و او را قسم داد، فرزدق هم قبول كرد.
از نگاه اهل بيت عليهم السلام، شعر اگر در خدمت مكتب و نشر فضايل اهل بيت و دفاع از حق باشد ارزشمند است. ستايش و دعا و تكريم امامان نسبت به شاعران مكتبى، دفاع از ادبيات ارزشى و مواضع حقِ شاعران متعهّد مثل فرزدق، دعبل، كميت و... بود.