37
امام صادق عليه السلام :
سَاَلتُ اَبا عَبدِ اللّه ِ عليه السلام عَن قَولِ اللّه ِ عَزَّ وَ جَلَّ : «وَ ما اَصَابَكُم مِنْمُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ اَيْديكُمْ» اَرَاَيتَ ما اَصابَ عَليّا وَ اَهلَ بَيتِهِ عليهم السلاممِن بَعْدِهِ هُوَ بِماكَسَبَت اَيديهِم ، وَ هُم اَهلُ بَيتِ طَهارَةٍ مَعصومونَ ؟ فَقالَ : اِنَّ رَسولَ اللّه ِ صلي الله عليه و آله كانَ يَتوبُاِلَى اللّه ِ وَ يَستَغفِرُهُ فى كُلِّ يَومٍ وَ لَيلَةٍ مِئَةَ مَرَّةٍ مِن غَيرِ ذَنبٍ ، اِنَّ اللّه َ يَخُصُّ اَولياءَهُ بِالمَصائِبِ لِيَأْجُرَهُم عَلَيها مِن غَيرِ ذَنبٍ ؛
از امام صادق عليه السلام درباره اين سخن خداوند عزّ و جلّ: (و هرگونه مصيبتى به شمابرسد، نتيجه اعمال خود شماست) پرسيدم كه: درباره آنچه به على و اهل بيت او عليهم السلامپس از او رسيد، چه نظرى دارى؟ آيا آن هم نتيجه اعمال خودشان بود، در حالى كهآنان خاندانى پاك و معصومند؟ فرمودند: «پيامبر خدا صلي الله عليه و آله بدون آن كه گناهى كردهباشد، شبانه روزى، صد مرتبه به درگاه خداوند، توبه مى كرد و آمرزشمى طلبيد. خداوند، اولياى خود را گرفتار مصائب مى كند تا به سبب آن پاداششان دهد،بدون آن كه گناهى كرده باشند.