حديث و آيات: پرداخت بدهى تنگ دست به عهده حكمران است
الإمام الصادق صلى الله عليه و آله : مَن كانَ لَهُ على رجُلٍ مالٌ أخَذَهُ و لَم يُنفِقهُ في إسرافٍ أو في مَعصيَةٍ ، فعَسُرَ علَيهِ أن يَقضِيَهُ ، فعلى مَن
لَهُ المالُ أن يَنظُرَهُ حتّى يَرزُقَهُ اللّه ُ فيَقْضِيَهُ، و إنْ كانَ الإمامُ العادِلُ قائما فعَلَيهِ أن يَقضِيَ عَنهُ دَينَهُ ؛ لِقَولِ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : مَن تَرَكَ مالاً فلِوَرَثَتِهِ ، و مَن تَرَكَ دَينا أو ضَياعا فعلَى الإمامِ ما ضَمِنَهُ الرَّسولُ .
.
.
امام صادق صلى الله عليه و آله : اگر كسى از مردى مالى طلبكار باشد و بدهكار آن مال را در اسراف يا در معصيت خرج نكرده باشد و بازپرداخت آن برايش دشوار باشد،
طلبكار بايد او را مهلت دهد تا خداوند گشايشى در كارش پديد آورد و بتواند قرضش را ادا كند و اگر امام عادل بر سر كار بود، بايد بدهى او را بپردازد؛ زيرا رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر كس مالى از خود بر جاى گذارد، آن مال از آنِ وارثان اوست و هر كس بدهى يا نانخورى به جاى گذارد، امام بايد آنچه را پيامبر ضمانت كرده و به عهده گرفته است، بپردازد.