حديث و آيات: درجات توكّل
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عَن قَولِهِ تعالى : «و مَن يَتَوَكَّلْ علَى اللّه ِ فَهُوَ حَسْبُهُ» ـ : التَّوَكُّلُ علَى اللّه ِ دَرَجاتٌ ؛ مِنها أن تَتَوكَّلَ علَى اللّه ِ في اُمورِكَ كُلِّها ، فما فَعلَ بِكَ كُنتَ عَنهُ راضِيا ، تَعلَمُ أنّهُ لا يَألُوكَ خَيرا و فَضلاً ، و تَعلَمُ أنّ الحُكمَ في ذلكَ لَهُ ، فتَوكَّلْ علَى اللّه ِ بِتَفويضِ ذلكَ إلَيهِ ، و ثِقْ بهِ فِيها و في غَيرِها .
امام كاظم عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از آيه «و هركه به خدا توكّل كند او براى وى بس است» ـ فرمود : توكّل كردن به خداوند درجاتى دارد: يكى از آنها اين است كه در تمام كارهايت به خدا توكّل كنى و هر چه با تو كرد از او راضى و خشنود باشى و بدانى كه او نسبت به تو از هيچ خير و تفضّلى كوتاهى نمى كند و بدانى كه در اين باره حكم، حكم اوست، پس با وا گذارى كارهايت به خدا بر او توكّل كن و در آن كارها و ديگر كارها به او اعتماد داشته باش.