حديث و آيات: نهى از تعرّب بعد از هجرت
كنز العمّال عن جَرير البَجَليّ : بَعَثَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله سَرِيَّةً إلى خَثعَمَ ، فاعتَصَمَ ناسٌ مِنهُم بالسُّجودِ ، فأسرَعَ فيهِمُ القَتلُ ، فبَلَغَ ذلكَ النَّبيَّ صلى الله عليه و آله فأمَرَ لَهُمُ النَّبيُّ صلى الله عليه و آله بنِصفِ العَقلِ ، و قالَ : أنا بَريءٌ مِن كُلِّ مُسلِمٍ مُقيمٍ بَينَ أظهُرِ المُشرِكينَ . قالوا : يا رسولَ اللّه ِ، و لِمَ ؟ قالَ : لا تَراءى ناراهُما .
كنز العمّال ـ به نقل از جَرير بَجَلى ـ : رسول خدا صلى الله عليه و آله سپاهى به سوى خثعم گسيل داشت. عدّه اى از مردم آن [كه مسلمان بودند ولى با مشركان زندگى مى كردند با مشاهده سپاه] به سجده پناه بردند، اما در ميان آنان كشتار صورت گرفت. اين خبر به پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد؛ پيامبر دستور داد نصف ديه آنان پرداخت شود و فرمود: من از هر مسلمانِ مقيم در ميان مشركان بيزارم. عرض كردند: چرا، اى رسول خدا؟ فرمود: مسلمان و مشرك نبايد در يك جا با هم زندگى كنند.