حديث و آيات: بالا رفتن ارواح به آسمان در وقت خواب
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : و اللّه ِ، ما مِن عَبدٍ مِن شِيعَتِنا يَنامُ إلاّ أصعَدَ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ رُوحَهُ إلَى السَّماءِ فيُبارِكُ علَيها ، فإن كانَ قَد أتى علَيها أجَلُها جَعَلَها في كُنوزِ رَحمَتِهِ ، و في رِياضِ جَنَّةٍ ، و في ظِلِّ عَرشِهِ ، و إن كانَ أجَلُها مُتَأخِّرا بَعَثَ بها مَعَ أمَنَتِهِ مِن المَلائكَةِ لِيَرُدّوها إلَى الجَسَدِ الّذي خَرَجَت مِنهُ لِتَسكُنَ فيهِ .
امام باقر عليه السلام : به خدا سوگند، هيچ بنده اى از شيعيان ما نخوابد، مگر اينكه خداوند عزّ و جلّ روح او را به آسمان بالا برد و آن را بركت دهد. پس، اگر اجلش رسيده باشد، آن را در گنجينه هاى رحمت خود و در باغ هاى بهشت و در سايه عرش خويش قرار مى دهد و اگر اجلش بعداً باشد، آن را همراه دسته اى از فرشتگان امين خود مى فرستد تا به كالبدى كه از آن بيرون آمده است برگردانند و در آن آرام گيرد.