حديث و آيات: نورِ نور
الإمامُ الكاظمُ عليه السلام ـ فيما كَتَبَ إلى عليِّ بنِ سُوَيدٍ و هُو عليه السلام في الحَبسِ ـ : بسمِ اللّه ِ الرّحمنِ الرّحيمِ ، الحَمدُ للّه ِ العَليِّ العَظيم
الّذي بِعَظَمَتِهِ و نُورِهِ أبصَرَ قُلوبُ المُؤمنينَ ، و بعَظَمَتِهِ و نُورِهِ عاداهُ الجاهِلونَ ، و بعَظَمَتِهِ و نُورِهِ ابتَغى مَن في السَّماواتِ و مَن في الأرضِ إلَيهِ الوَسيلَةَ بالأعمالِ المُختَلِفَةِ و الأديانِ المُتَضادَّةِ ، فمُصيبٌ و مُخطئٌ ، و ضالٌّ و مُهتَدٍ ، و سَميعٌ و أصَمُّ ، و بَصيرٌ و أعمى حَيرانُ .
··· .
··· .
امام كاظم عليه السلام ـ در نامه اى از زندان به على بن سويد ـ نوشت : بسم اللّه الرحمن الرحيم. ستايش خداى والا و بزرگى را كه به سبب بزرگى و نور او دل هاى مؤمنان بينا شد و به واسطه بزرگى و نور او نادانان
با او دشمنى كردند و به واسطه بزرگى و نور او آفريدگانى كه در آسمان ها و زمين هستند با كارهاى گوناگون و آيين ها و باورهاى نا همگون وسيله تقرّب به او جستند. پس برخى راه صواب پيمودند و برخى به بيراهه افتادند، برخى گمراه شدند و برخى به راه راست رفتند، برخى شنوا شدند و برخى كر گشتند، برخى بينا شدند و برخى كور و سرگردان ماندند··· .