حديث و آيات: انفال
الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إنّ الَفيءَ و الأنفالَ ما كانَ مِن أرضٍ لَم يَكُن فيها هِراقَةُ دَمٍ ، أو قَومٌ صالَحوا ، أو قَومٌ أعطَوا بأيدِيهِم ، و ما كانَ مِن أرضٍ خَرِبَةٍ ، أو بُطونِ الأودِيَةِ ، فهذا كُلُّهُ مِن الفَيءِ فهذا للّه ِ و للرّسولِ ، فما كانَ للّه ِ فهُو لرَسولِهِ يَضَعُهُ حَيثُ يَشاءُ ، و هو
للإمامِ مِن بَعدِ الرَّسولِ .
امام باقر عليه السلام : فيئ و انفال ، هر زمينى است كه بدون خونريزى تصرّف شده باشد، يا [اموال] مردمى كه [در وا گذارى آنها به مسلمانان با ايشان ]مصالحه كرده باشند، يا [آنچه] كه مردم با دست خود تسليم كنند و هر زمين ويرانه اى، يا بستر رودها. اينها هم جزء فيئ است و به خدا و پيامبر تعلّق
دارد و هر آنچه از آن خدا باشد به رسول او تعلّق دارد و او هر گونه كه بخواهد به مصرف مى رساند و بعد از پيامبر به امام تعلّق دارد.