عنه عليه السلام : مَرَّتِ امرَأةٌ بَذِيَّةٌ برسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله و هُو يأكُلُ و هو جالِسٌ علَى الحَضيضِ ، فقالَت : يا محمّدُ ، و اللّه ِ إنّكَ لَتأكُلُ أكل
العَبدِ ، و تَجلِسُ جُلوسَهُ ! فقالَ لَها رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : وَيحَكِ! و أيُّ عَبدٍ أعبَدُ مِنّي ؟! قالَت : فناوِلْني لُقمَةً مِن طَعامِكَ ، فناوَلَها ، فقالَت : لا و اللّه ِ إلاّ الّتي في فِيكَ ! فأخرَجَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله اللُّقمَةَ مِن فَمِهِ فناوَلَها فَأكَلَتها .
امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله روى زمين نشسته بود و غذا مى خورد. زن تند زبانى از كنار آن حضرت رد شد و گفت : اى محمّد! به خدا قسم كه تو مانند بندگان غذا
مى خورى و مانند بندگان مى نشينى. رسول خدا صلى الله عليه و آله به او فرمود : واى بر تو! كدام بنده، بنده تر از من است؟ زن گفت : لقمه اى از غذايت به من بده. رسول خدا لقمه اى به او داد. زن گفت : نه به خدا، بايد لقمه اى را كه در دهانت هست به من بدهى. پيامبر صلى الله عليه و آله لقمه را از دهانش درآورد و به او داد و زن آن را خورد.