حديث و آيات: مقدمه
رَوى اِبْنُ طاوُوس عَنِ العَسكَرىِّ عليه السلام:
اَنَّهُ يَدْعُو بَيْنَ كُلِّ رَكْعَتَيْنِ مِنْ نَوافِلِ شَهْرِ رَمَضانَ :
«اَللّهُمَّ اجْعَلْ فيما تَقْضى وَ تُقَدِّرُ مِنَ الاَْمْرِ الْعَظيمِ الْمَحْتُومِ وَ فيما تَفْرُقُ مِنَ الاَْمْرِ الْحَكيمِ فى لَيْلَةِ الْقَدْرِ اَنْ تَجْعَلَنى مِنْ حُجّاجِ بَيْتِكَ الْحَرامِ، اَلْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ، الْمَشْكُورِ سَعْيُهُمْ...».
سيد ابن طاووس از امام عسكرى عليه السلام نقل مى كند:
حضرت در بين هر دو ركعت از نوافل ماه رمضان اين دعا را مى خواند:
«خدايا در آنچه قضا و قدرت از امر بزرگ و حتمى تعلّق گرفته و در آنچه از امر حكيمانه ات در اين شب قدر به مردم ارزانى مى دارى و مقرّر مى كنى، چنين قرار بده كه مرا از حجاج خانه ات قرار دهى، از آنان كه حجشان پذيرفته و تلاششان پاداش يافته است.
در تعدادى از دعاهاى ماه مبارك رمضان، درخواستِ حج و زيارت خانه خداست، آن هم حجّى مقبول درگاه خداوند، كه از با فضيلت ترين توفيقات الهى به شمار مى رود.