حديث و آيات: مقدمه
قالَ السيد بن طاووس:
اِنَّهُ [العَسكَرى عليه السلام] كانَ يَدْعُو فى صَباحِ كُلِّ يَوْمٍ بِهذَا الدُّعاءِ الْجَليلِ:
«يا كَبـيرُ كُلِّ كَبـيرٍ،
يا مَنْ لاشَريكَ لَهُ وَ لا وَزِيرَ،
يا خالِقَ الشَّمْسِ وَ الْقَمَرِ الْمُنيرِ،
يا عِصْمَةَ الْخائِفِ الْمُسْتَجيرِ،
يا مُطْلِقَ الْمُكَبَّلِ الاَْسيرِ،
يا رازِقَ الطِّفْلِ الصَّغيرِ
... وَ اَعِنّى عَلىَ الْمَوْتِ وَكُرْبَتِهِ
وَعَلَى الْقَبْرِ وَ وَحْشَتِهِ » .
سيدبن طاووس گويد:
امام عسكرى عليه السلام در صبح هرروز اين دعاى والا را مى خواند:
اى بزرگ هر بزرگى!
اى آنكه او را شريك و وزيرى نيست،
اى آفريننده خورشيد و ماه تابان،
اى پناه و نگهدارنده هراسان پناهجو،
اى آزاد كننده اسير از قيد اسارت،
اى روزى دهنده كودك كوچك
... مرا بر مرگ و غصه آن و بر قبر و وحشت و تنهايى آن كمك فرما.
مهم ترين خواسته اين دعا، برخوردارى از عنايت و رحمت الهى هنگام مرگ و مراحل پس از مرگ است.