حديث و آيات: 10 ـ اتمام حجّت
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عن فلسفةِ النُّبوَّة ـ : لِئلاّ يكونَ للنّاسِ علَى اللّه ِ حُجّةٌ مِن بَعدِ الرُّسلِ ، و لئلاّ يقولوا : ما جاءَنا مِن بَشيرٍ و لا نَذيرٍ ، و لِتَكونَ حُجّةُ اللّه ُ علَيهِم ، أ لاَ تَسمَعُ اللّه َ عَزَّ و جلَّ يقولُ حِكايَةً عن خَزَنَةِ جَهنَّمَ و احتِجاجِهِم على أهلِ النّارِ بالأنبياءِ و الرُّسُلِ : «أ لَمْ يأتِكُمْ نَذِيرٌ قَالُواْ بَلَى قَدْ جَآءَنَا نَذِيرٌ فَكَذَّبْنَا وَ قُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِن شَىْ ءٍ ···» .
؟ ! .
؟ ! .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از فلسفه نبوّت ـ فرمود : براى اينكه بعد از پيامبران ديگر حجّت و بهانه اى براى مردم در برابر خدا باقى نماند و نگويند : كسى نيامد كه ما را نويد و بيم دهد ؛ و براى اينكه خدا بر مردم حجّت داشته باشد. آيا نمى شنوى كه خداى عزّ و جلّ به نقل از نگهبانان دوزخ و حجّت آورى آنان در برابر دوزخيان به وجود پيامبران و فرستادگان، مى فرمايد : «آيا براى شما بيم دهنده اى نيامد؟! گويند چرا بيم دهنده اى به سوى ما آمد و[لى ]تكذيب كرديم و گفتيم: خدا چيزى فرو نفرستاده است ···».