حديث و آيات: توشه برداشتن براى آخرت
عنه عليه السلام : إنّما الدُّنيا مُنتَهى بَصَرِ الأعمى، لا يُبصِرُ مِمّا وراءها شيئا ، و البَصيرُ يَنفُذُها بَصَرُهُ و يَعلَمُ أنّ الدّارَ وراءها،فالبَصيرُ مِنها شاخِصٌ ، و الأعمى إلَيها شاخِصٌ ، و البَصيرُ مِنها مُتَزوِّدٌ ، و الأعمى لَها مُتَزوِّدٌ .
امام على عليه السلام : دنيا چشم انداز نهايى شخص نابينا (بى بَصَر) است و در فرا سوى آن چيزى نمى بيند. امّا شخص بينا و با بصيرت، نگاهش از دنيا فراتر مى رود و درمى يابد كه سراى حقيقى، در آن سوى دنياست. بنا بر اين، شخص بينا از دنيا چشم بر مى كند و نابينا به آن چشم مى دوزد، بينا از دنيا توشه برمى دارد، و نابينا براى آن توشه برمى دارد.