حديث و آيات: مقدمه
تَسبيحُ مُحَمَّد بنِ عَلَىٍ عليهم السلام فِى الثانى عَشَر وَ الثالِث عَشَر:
سُبْحانَ مَنْ لايَعتْدَى عَلى أهْلِ مَمْلَكَتِهِ،
سُبْحانَ مَنْ لايُؤاخِذُ أهْلَ الْأرْضِ بِألْوانِ الْعَذابِ،
سُبْحانَ اللّه ِ وَ بَحَمْدِهِ.
تسبيح امام جواد عليه السلام در دوازدهم و سيزدهم ماه چنين بود:
منزّه است خدايى كه بر اهل كشور و فرمانروايى خودش تجاوز نمى كند، منزّه است خدايى كه زمينيان را به عذابهاى گوناگون مواخذه نمى كند، منزّه است خداوند يكتا و حمد و ستايش مخصوص اوست.
اين تسبيحات، بيانگر عدل و لطف و كرم پروردگار نسبت به بندگان است. خداوند با آنكه مقتدرترين فرمانرواى هستى است، ولى كمترين ستمى در حقّ بندگانش نمى كند و با اينكه بندگان اين همه گناه مى كنند، برخورد قهرآميز و عذاب آور با آنان نمى كند، بلكه متنبّه و بيدار شوند و توبه كنند.